Vergankelijkheid
Oud en ziek, als bomen hebben jullie afgedaan
jullie takken en stammen grotendeels ontnomen
toch wil ik jullie niet maar zo definitief afvoeren
jullie restanten hebben iets dat blijft beroeren
zodat ik uiteindelijk het besluit heb genomen
jullie sfeervol op het grasveld te laten staan.
Jullie ankers staan op het gras
aarde gesloten voor jullie wortels
vertederend als een soort van lach
ietwat sinister aan het einde van een dag
ligt er een prachtige belofte in jullie besloten
als vergankelijke herinnering van wat ooit was.
Zon en regen zullen jullie betasten
vele insecten neerdalen en uitrusten
een nieuw leven wellicht gaan bloeien
samensmeltend op elk van jullie groeien
in een ander leven waar jullie in berusten
zo menig oog toch aangenaam vergasten.
Verandering zal worden ondergaan
ik zal het lange tijd kunnen observeren
en in jaren die zich voor ons uitstrekken
hier voor jullie veranderde standplekken
zullen beide verder heel langzaam verteren
alsook de vergankelijkheid van al het bestaan.
Indy Toma