in een wereld van stilte
soms zit de eenzaamheid zo diep in mij
als een oorlog in een kind
karma of hoe je het noemen wilt
ik nergens meer gezelschap vind
al zijn er velen om mij heen
ik voelt me toch alleen
niemand met wie ik delen kan
woorden zijn verstikt in mij
het is als een muur van dik beton
volkomen ontoegankelijk
ik zie lippen bewegen
maar ik hoor geen enkel woord
maar ik ,ik wil ook leven
ik wil niet langer schreeuwen
maar gewoon worden gehoord
xxx hilda
als een oorlog in een kind
karma of hoe je het noemen wilt
ik nergens meer gezelschap vind
al zijn er velen om mij heen
ik voelt me toch alleen
niemand met wie ik delen kan
woorden zijn verstikt in mij
het is als een muur van dik beton
volkomen ontoegankelijk
ik zie lippen bewegen
maar ik hoor geen enkel woord
maar ik ,ik wil ook leven
ik wil niet langer schreeuwen
maar gewoon worden gehoord
xxx hilda
Reacties op dit gedicht
| heidekind: | Dinsdag, juni 22, 2010 19:49 |
| bedankt voor jullie reacties | |
| kerima ellouise: | Dinsdag, juni 22, 2010 15:04 |
| mooi dit gevoel neergezet liefs kerima ellouise |
|
| isolina: | Dinsdag, juni 22, 2010 13:31 |
| inderdaad er is altijd iemand die je hoort !!!!! je moet het ook kunnen zien !! knuff maria | |
| switi lobi: | Dinsdag, juni 22, 2010 12:32 |
| Soms.. zijn daar ineens de juiste oren. Ik wens ze je van harte toe! Liefs, switi lobi |
|
| De kleine Vos: | Dinsdag, juni 22, 2010 10:57 |
| denk dat dit voor veel mensen herkenbaar is! liefs Sonja |
|
Over dit gedicht
| Auteur: heidekind | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 juni 2010 | ||
| Thema's: | ||