Nestvlieder
te vroeg kwam ’t moment
om uit het nest te vliegen
pluimpjes waren er reeds
kracht ontbrak alsnog
onbeweeglijk stil vol angst
in beschermende schaduw
van een bloemige plant
leed de jonge nestvlieder
uitgeput en hongerig
vleide hij zijn kopje neer
strekte nog zijn pootjes
spreidde nog even
de ongebruikte vleugels
alsof hij het leven
in wilde vliegen
zo stierf de kleine vogel
stopte zijn korte leven
één uur uit het warme nest
té vroeg kwam ’t moment
om uit te vliegen
om uit het nest te vliegen
pluimpjes waren er reeds
kracht ontbrak alsnog
onbeweeglijk stil vol angst
in beschermende schaduw
van een bloemige plant
leed de jonge nestvlieder
uitgeput en hongerig
vleide hij zijn kopje neer
strekte nog zijn pootjes
spreidde nog even
de ongebruikte vleugels
alsof hij het leven
in wilde vliegen
zo stierf de kleine vogel
stopte zijn korte leven
één uur uit het warme nest
té vroeg kwam ’t moment
om uit te vliegen
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Dinsdag, juni 22, 2010 22:58 |
| Ochjee... :( Ja.. zo gaat het ook weleens natuurlijk. Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hieronymus | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 juni 2010 | ||
| Thema's: | ||