een oude kast
ik voel me soms een oude kast
met hier en daar een kruimel koek
een overgebleven korstje brood
ergens achter in een hoek
ooit was het echt een voorraadkast
tot aan de nok gevuld met waren
het werd iedere keer weer aangevuld
we hoefden geen restjes te bewaren
iedereen die bij ons kwam
die deed zich eraan tegoed
die laafde zich en at zich rond
en ging weg met een goed gemoed
zolang het maar vol was
kwam er veel visite
en iedereen mocht er mee van eten
maar toen het langzaam leger werd
werd het kastje gauw vergeten
het staat nu ergens achter in de kamer
daar valt het niet meer op
voor niemand heeft het nu nog waarde
die het had toen aan de top
nu ligt er alleen nog maar een lege zak
de koekjes zijn opgegeten
een muisje kijkt nog in het rond
zijn tongetje stuk gebeten
xxx hilda
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Maandag, juni 28, 2010 23:49 |
| Een oude kast glanst zoveel mooier... jammer dat "men" dat niet wil zien. Mooie gedaan heidekind. Liefs, switi lobi |
|
| Artifex: | Maandag, juni 28, 2010 22:17 |
| Er zijn vast nog wel gebruikers van dat kastje die het op waarde schatten, dat hoop ik toch wel in ieder geval. Liefs, Artifex. |
|
| De kleine Vos: | Maandag, juni 28, 2010 19:03 |
| ja een oude kast! oude kasten zijn mooi hoor muisjes ben ik bang voor maar ik zie de metafoor kan alleen maar zeggen heel veel liefs Sonja |
|
Over dit gedicht
| Auteur: heidekind | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2010 | ||
| Thema's: | ||