Aanbiddelijk...
Het is jouw lichaam,
die mij tot waanzin drijft,
die mij doet beseffen,
hoe liefde "kan" zijn.
Elk stukje van je huid,
streel en koester ik,
in fantasie en realiteit.
Ieder liefdes woordje,
fluister ik zacht,
met diep respect,
voor je persoonlijkheid,
en je verrukkelijk mens zijn.
Je onvervangbare schoonheid,
ook die vanuit je hart,
versterkt mijn liefde voor jou,
waardoor ik jou liefste,
zo intens bemin.
die mij tot waanzin drijft,
die mij doet beseffen,
hoe liefde "kan" zijn.
Elk stukje van je huid,
streel en koester ik,
in fantasie en realiteit.
Ieder liefdes woordje,
fluister ik zacht,
met diep respect,
voor je persoonlijkheid,
en je verrukkelijk mens zijn.
Je onvervangbare schoonheid,
ook die vanuit je hart,
versterkt mijn liefde voor jou,
waardoor ik jou liefste,
zo intens bemin.
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Zondag, april 28, 2002 02:33 |
| waaw zeg,....pfff.... ik krijg het er warm van... zo mooi.... :-)) | |
| Hanneke Eirinn: | Zondag, april 28, 2002 00:55 |
| *zucht* :) héél mooi.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: jeffry | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2002 | ||
| Thema's: | ||