Gedicht

Geconcentreerd staar ik naar het papier
wachtend tot de woorden komen
Dromerig zit ik op mijn stoel
tot mijn hoofd begint vol te stromen

Soms al na een paar minuten
maar vaak pas na uren
Begint mijn pen schokkend op gang te komen
om zijn lading in snel tempo af te vuren

En al na een minuut of tien
rinkelen er vreugdebelletjes in mijn oren
Dan laat het papier mij zien
dat er een nieuw gedicht is geboren

Geschreven door

Edwin van Rossen

Reacties op dit gedicht

Edwin van Rossen vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Josie:	Zondag, april 28, 2002 10:37
inderdaad treffend, erg leuk! groetjes, Josie

Jo Aelmans:	Zondag, april 28, 2002 08:42
Zo is het inderdaad, Edwin! Treffend omschreven... Jo. ;o)x

waterval:	Zondag, april 28, 2002 01:38
Toch niet te lastig hoop ik , die belletjes?.... leuk gedicht hoor;..

Over dit gedicht

Auteur: Edwin van Rossen
Gecontroleerd door: maneschijn
Gepubliceerd op: 28 april 2002
Thema's: [IK] [Poezie] [Leven]