Heimwee .
Heimwee.
Het grijpt je
vallend uit het niets
zo maar ineens tussen de oren
die hunkering
bijtende pijn
waarin de heimwee is geboren.
Niets trekt je meer
je wilt terug
naar het bekende naar je home
daar wacht de rust
haakt het verlangen
weer terug te zijn, alles gewoon.
’t Verleden brandt
heftig en niet te blussen
naar hem of haar niet meer in beeld
die weggesnoeid is
uit je leven
een wond die nimmer wordt geheeld.
Heimwee naar liefde
die bekoeld is
eerst toch zo heftig en zo rijk
die ander heeft
het weggezogen
en heel jouw image staat te kijk.
Heimwee naar geloof
intens gedragen
dat nu als damp is opgegaan
in tegenslag
in niet begrijpen
God reik mij weer Uw liefde aan.
Heimwee verscheurt
de daagse treden
het tere gaan dat verder sloft
naar vaste tred
het hoofd geheven
een zoeken naar een mens die boft.
th
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Zondag, juli 18, 2010 16:16 |
| Het is alsof jij mijn gevoel hier verwoord Teun. God geeft me de kracht om met geheven hoofd verder te gaan Diep rakend verwoord. Zonnige groet, Anneke |
|
| switi lobi: | Zondag, juli 18, 2010 10:47 |
| Heimwee trekt, vroeger of later, elk hart naar (t)huis.. mooi Teun. Fijne zondag. Liefs, switi lobi |
|
| trucker klaas: | Zondag, juli 18, 2010 09:07 |
| oost west en de rest op naar het bekende klokje ... herkenbaar ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||