Zogenaamde beloftes
Je zei we doen dit we doen dat
Maar ik ben die leugens van je nu echt spuugzat
Je komt nooit je beloftes na
Ja, ik ben het zat pa
Ja, je zei het zo vaak
Meid ik kom nu echt
Maar al die zogenaamde beloftes
Kwamen nooit terecht
Je loog
Want je kwam nooit op dagen
Je liet me telkens achter
Met hopeloze vragen
Beloof dan gewoon niets
Als je me toch steeds teleurstelt
Dan spreken we iets af
En dan ben jij degene die weer afbelt
Je maakt me boos
Kwaad
Het is je eigen schuld
Want het is jou werk die boven mij gaat
En eindelijk stond je voor me deur
Uit het niets
Maar je stelde me weer teleur
Je moest weer eens weg omdat je werk weer zo belangrijk was
Met tranen in mijn ogen
Stond ik daar
Mijn vader wilde mijn tranen drogen
Maar ik zei laat maar
Pa je was mijn maat
Ik houd van je
Maar ik wil dat je nu voorgoed gaat….
Reacties op dit gedicht
| vlinderJoyce: | Zondag, juli 18, 2010 20:26 |
| Pakkend gedicht. Begrijpelijk dat je teleurgesteld bent. Ik wens je alle goeds op je pad. groetjes van Joyce |
|
| zomerkind: | Zondag, juli 18, 2010 17:13 |
| potver als die vaders ook kom op lonelygirl zoek een nieuwe pappie dan! liefs eddie | |
| Fairouz: | Zondag, juli 18, 2010 17:01 |
| gat moet gaat zijn ( sorry ) | |
| Fairouz: | Zondag, juli 18, 2010 17:01 |
| je bent nu erg teleurgesteld maar dat gat wel weer over. Je moet er in je hart vast niet aan denken je Vader nooit meer te zien. Wel zou ik eens serieus met hem praten als je boosheid voorbij is. Sterkte, Fairouz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lonely-Girl | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||