schreeuw
Woorden vloeien als bloed
uit mijn diepe gedachten
haat, pijn, woede en verdriet
zo willen ze mijn leven verkrachten
ik schreeuw om aandacht
maar alles blijft diep in mijn
mensen zal ik nooit bereiken
voooral die gene die ik nodig heb aan mijn zij
ik ben zelf de haat
ik ben zelf de borderline
ik ben zelf de woede
ik ben zelf het verdriet
rot op! maar hou me toch vast
laat me met rust
en toch wil ik niet in de steek gelaten worden
en mijn cirkel wordt een gat
alles wat ik wil zijn is stof
het hoeft niet meer ...... of toch
Reacties op dit gedicht
| arie: | Zaterdag, juli 31, 2010 16:29 |
| wat telt is: wil je zelf beter worden... Durf je oprecht die confrontatie aan dan ben je op de juiste weg. Maar, loop niet weg voor jezelf. Je kunt het, dat weet ik zeker liefs, arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2010 | ||
| Thema's: | ||