Het Nietsje
HET NIETSJE
Hoe luidt
dit stil verlangen
als hoop en verwensing
in klanken vergaan
De wereld, dit nietsje
onthoudt zich van jou,
de mens,
het geleefde lost op
in je eindelijke vlucht
Vragen stelt men niet
men steelt ze
Leven leef je niet
Over leven lieg je niet
Overleven, de leegte
De leegte, het nietsje
verlangen naar het leven
zelfs deze, is niets
Anders dan het ondergaan
vragen stelt men niet
Stilte is het beste antwoord
op schreeuwerig gewaarom
Daarom zwijg ik
voor even.
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Zondag, augustus 01, 2010 21:52 |
| Je zwijgt al veel te lang ... | |
| ela: | Zondag, augustus 01, 2010 12:40 |
| Hoe nietig ook er is altijd wel iemand blij om. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||