eenzaam en alleen
Ik ben bang, heel erg bang
bang voor mijn gevoelens, ik kan ze niet meer uiten
Ik ben eenzaam, heel erg eenzaam
niemand om mijn gevoelens mee te kunnen delen
geen schouder om op uit te huilen
kan het erger?
niemand hebben, eenzaamheid, dat maakt een mens innerlijk dood
en dat ben ik niet, nog niet
en hopelijk, nooit niet
dus laten we maar hopen dat ik iemand vindt om dit alles mee te delen
anders, ja, wie weet wat er dan zal gebeuren?
bang voor mijn gevoelens, ik kan ze niet meer uiten
Ik ben eenzaam, heel erg eenzaam
niemand om mijn gevoelens mee te kunnen delen
geen schouder om op uit te huilen
kan het erger?
niemand hebben, eenzaamheid, dat maakt een mens innerlijk dood
en dat ben ik niet, nog niet
en hopelijk, nooit niet
dus laten we maar hopen dat ik iemand vindt om dit alles mee te delen
anders, ja, wie weet wat er dan zal gebeuren?
Reacties op dit gedicht
| rene : | Zondag, april 28, 2002 22:51 |
| Lieve Jessica, probeer iets te doen aan die eenzaamheid. Zoek contact met een vereniging of sportclub, zo is het mij ook gelukt om uit mijn eenzaamheid te geraken. sterkte, René |
|
| Robski: | Zondag, april 28, 2002 13:19 |
| Je mag me altijd mailen hoor als je wilt.. :) Sterkte, Rob |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jessica lippens | 
|
|
| Gecontroleerd door: Robski | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2002 | ||
| Thema's: | ||