de Hermit
Met gekruiste benen
Onder de bloesem van de lindeboom
Zit hij
Een vlucht naar de andere zijde
Een fragment van het leven buiten de zelf
Wachtende, badende in stilte
Zit hij, dag na dag
Totdat de stilte hem meeneemt
Naar die plek
Zonder hem
Zijn ontsnapping,
Van de grijze werkelijkheid,
Die gesponnen is
In de draden van valse wetenschap
Vanuit dit eenzaam land
Bidt hij
Tot zijn laatste verlangen
Om hem te doen verdwijnen
In haar kleurrijk web…
Reacties op dit gedicht
| ela: | Dinsdag, augustus 03, 2010 10:31 |
| Mooie beredenering. Naar mijn bescheiden mening heb je een klein foutje gemaakt, HERMIT is niet de persoon maar de verblijfplaats van de HEREMIET. Toch knap werk. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Reistebrein | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||