Joost, ik ben ver van huis geweest
maar misschien was ik wel dichtbij
Iedere nacht duizenden sterren
en ik wist, 1 daarvan ben jij
het lijkt nog zo kort geleden
De schok, het ongeloof, de ware hel
Maar morgen alweer een jaar geleden
Man, de tijd die gaat zo snel
Kijk je nu op ons neer
hou je ons nog in de gaten?
Zie je ons lachen, zie je ons huilen
Als wij over je praten
Vaak voordat ik slapen ga
zet ik m even aan
Dat moment voel ik me èèn met jou
"je moest waarschijnlijk gaan"
Dan mis ik je, dan denk ik aan je
Soms met een lach, soms met een traan
En hoop ik wanneer mijn tijd er is
Naast jouw ster te mogen staan.
Je bent niet meer, misschien ook wel
Maar waar zal niemand weten
In gedachten leef je voort
Ik zal je nimmer nooit vergeten