Eenzaam
Eenzaam zijn is je verlaten voelen door groot en klein.
Alleen staan voor alle zorgen en kwel, en niet meer weten wat niet mag en wat wel.
Het einde niet meer zien en toch niemand iets laten weten.
Want in gedachten denk je ze zijn me toch allen vergeten.
Maar ooit komt een dag dat de zon weer schijnt, en je niet meer eenzaam in een hoekje wegkwijnt.
Alleen staan voor alle zorgen en kwel, en niet meer weten wat niet mag en wat wel.
Het einde niet meer zien en toch niemand iets laten weten.
Want in gedachten denk je ze zijn me toch allen vergeten.
Maar ooit komt een dag dat de zon weer schijnt, en je niet meer eenzaam in een hoekje wegkwijnt.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, augustus 08, 2010 20:21 |
| verlaten wordt daarna ook je binnenwereld omgevormd, mensen die met je waren, moeten daar weer even hun plek willen vinden, met zoiets liefs als een groet, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mady | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||