Gisteren
Weet je nog toen je me vroeg wie ik was
en ik het niet wist – ‘misschien wel gek’
want ik herinner me nog je lach
‘Meid, dan zijn we met twee.’
Weet je nog die nacht dat we enkel praatten
en je zacht over mijn hoofd aaide
Want ik weet nog dat niemand ons geloofde
omdat iedereen weet dat je mijn maag om kan draaien.
Weet je nog dat gedicht
waarin ik vroeg of je het nog wist
je lachte, zei ‘meid,
dat was gisteren.’
En ik bloosde, legde mijn hoofd tegen je borst
'And don’t you ever forget.'
en ik het niet wist – ‘misschien wel gek’
want ik herinner me nog je lach
‘Meid, dan zijn we met twee.’
Weet je nog die nacht dat we enkel praatten
en je zacht over mijn hoofd aaide
Want ik weet nog dat niemand ons geloofde
omdat iedereen weet dat je mijn maag om kan draaien.
Weet je nog dat gedicht
waarin ik vroeg of je het nog wist
je lachte, zei ‘meid,
dat was gisteren.’
En ik bloosde, legde mijn hoofd tegen je borst
'And don’t you ever forget.'
You made a rebel of a careless man’s careful daughter
You are the best thing that’s ever been mine.
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Dinsdag, augustus 17, 2010 21:36 |
| Je schrijft er bijzonder rakend en mooi over. Liefs, switi lobi |
|
| Lilith*: | Dinsdag, augustus 17, 2010 21:05 |
| Voor wie geïnteresseerd is: de laatste twee zinnen komen uit het liedje Mine van Taylor Swift. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lilith* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 17 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||