er komt een dag
wiplash de pijn is niet te snijden
kon iets of iemand mij maar bevrijden
van deze onzekerheid en pijn
kon ik mezelf maar weer eens zijn
ik voel me bedrogen en verlaten door leven
door pijn en onzekerheid omgeven
maar als het zo moet zijn
laat mij dan rusten met mijn pijn
ik kan dit niet keer op keer
sorry maar ik trek het nu echt niet meer
ik heb genoeg gehad van pijn en beven
moet ik dit echt keer op keer beleven
het doet zo,n pijn en zo intens
ik zit nu bijna aan mijn grens
dit is echt zo geen bestaan
er komt een dag dan moet ik gaan
kon iets of iemand mij maar bevrijden
van deze onzekerheid en pijn
kon ik mezelf maar weer eens zijn
ik voel me bedrogen en verlaten door leven
door pijn en onzekerheid omgeven
maar als het zo moet zijn
laat mij dan rusten met mijn pijn
ik kan dit niet keer op keer
sorry maar ik trek het nu echt niet meer
ik heb genoeg gehad van pijn en beven
moet ik dit echt keer op keer beleven
het doet zo,n pijn en zo intens
ik zit nu bijna aan mijn grens
dit is echt zo geen bestaan
er komt een dag dan moet ik gaan
Reacties op dit gedicht
| videatur: | Donderdag, augustus 19, 2010 23:29 |
| De dag dat jij moet gaan Dan zijn er nog vele jaren vergaan Blijf geloven in het verschied Dan blijf je gaat als een tiet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: geronnimo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 18 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||