Een sprookje
Een sprookje
Het ochtendgloren breekt aan
zachtjes ruist het gevoel
van intense stilte
hoor het zingen van een
morgenlied
zie ik schimmen die je 'gewoonlijk
niet zien kan
Ben ik alleen met gedachten
die bij het moment zweven
zet ik alles op een rij
en golft het langzaam
aan mij voorbij
douwdruppels vervagen
de mist trekt op
kleuren krijgen de overhand
waande ik me toch heel even
in een sprookjesachtig land
Het ochtendgloren breekt aan
zachtjes ruist het gevoel
van intense stilte
hoor het zingen van een
morgenlied
zie ik schimmen die je 'gewoonlijk
niet zien kan
Ben ik alleen met gedachten
die bij het moment zweven
zet ik alles op een rij
en golft het langzaam
aan mij voorbij
douwdruppels vervagen
de mist trekt op
kleuren krijgen de overhand
waande ik me toch heel even
in een sprookjesachtig land
Reacties op dit gedicht
| Hans Kilian: | Vrijdag, februari 11, 2005 16:17 |
| Heel aardig. Treffend. Vreemd dat niemand eerder gereageerd heeft. | |
Over dit gedicht
| Auteur: PatriciadP | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2002 | ||
| Thema's: | ||