Altijd weer
Een vrouw loopt op mij af
pakt mij bij bij de hand
stelt me aan haar broers
en ook haar zussen voor
Hoe raakte ik hier verzeild:
zij werd verliefd op mijn stem
Ik verloor mij in haar gezicht
waar onvermoede dieptes dwaalden
pakt mij bij bij de hand
stelt me aan haar broers
en ook haar zussen voor
Hoe raakte ik hier verzeild:
zij werd verliefd op mijn stem
Ik verloor mij in haar gezicht
waar onvermoede dieptes dwaalden
Reacties op dit gedicht
| Melt: | Zaterdag, augustus 21, 2010 14:25 |
| ''Ik verloor mij in haar gezicht waar onvermoede dieptes dwaalden''. Mooi hoor. Lieve groet |
|
| kerima ellouise: | Zaterdag, augustus 21, 2010 12:49 |
| mooi! liefs kerima ellouise |
|
| P.S. de Winter: | Zaterdag, augustus 21, 2010 12:29 |
| zeg maar niets meer | |
| esteban.: | Zaterdag, augustus 21, 2010 12:20 |
| Altijd weer schrijf jij van die pakkende gedichten Stanislaus... erg mooi, liefs esteban |
|
| spring-in-het-veld: | Zaterdag, augustus 21, 2010 10:26 |
| mooi! zoals alleen jij dit kan beschrijven.. liefs van sihv |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 21 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||