Kieren
Verward gluurt het pad
Vanuit bossen zomerbladeren
als warme jasjes voor het ongeziene
dat geen zonlicht verdraagt
ijzeren westenwind
bekoort het helmgras
wachtend op een eerste herfstbui
ontwapenend smoort de hemelbreuk het lentegezang,
dwars door gebreide truien en onder onderrokken,
kruipend tot navelhoogte
versteend reikt een nieuw hoofdstuk
vanuit verlopen inktletters
daar waar ooit woorden stonden
is de liefde gebleven
die mos deed groeien
tussen de laatste kieren
en ik maar denken
dat het was opgehouden met regenen
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Woensdag, augustus 25, 2010 23:29 |
| Erg mooi geschreven! | |
| Indy Toma: | Woensdag, augustus 25, 2010 23:23 |
| Dit is een heel mooi schrijven dat ik graag heb gelezen. Sterke laatste strofe. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||