Geluk.
Zo velen lijken van geluk ontstoken
al dobberend op nog een plasje hoop
tot in een diepe afgrond afgegleden
in deze soms wereldontstelde soap.
Diep weggeborgen in een mijn in Chili
misschien nog redding, maanden ver
verbinding voedsel en wat spelen
nog wel wat hoop verwijderd als een ster.
Wat droge plekken in een watervlakte
haast onbereikbaar voor gewilde hulp
alles vernietigd, veel verdronken
en niets meer over van de po’vre stulp.
Bloedbaden waar de haat blijft kleven
fanatici en niemand wordt ontzien
de uitzichtloosheid glijdt over de straten
hoop voor een toekomst ? Heel misschien.
Geluk vertoont zich als een masker
dat lacht , daar achter werk’lijkheid
waar het geluk nog ver is om te zoeken
een kwestie van een hele lange tijd.
Geluk, als het je toelacht op momenten
houdt het dan vast, veelal van korte duur
geniet er van en tracht het uit te dragen
levensbelang….al duurt het maar een uur.
Zoals het echtpaar , komend naar Haïti
zo stralend met verkregen kinderschaar
een dagje van geluk mocht proeven
toen klapte heel hun wereld in elkaar.
Toch is geluk iets dat ons toe wil stralen
als bloed dat door de aderen stroomt
wij kunnen er in feite toch niet buiten
zoeken het op , al is het afgeroomd.
th