vervreemd
Wie ben jij om me te redden,
de boei reeds lang verdronken.
Je noemde me een engel
voor eeuwig verbonden.
De ketens zijn al lang vebroken,
ik wou je meer dan eens bezoeken,
nodigde je meer dan eens uit
en je was welkom.
Je begroef jezelf in ellende
en rolde rond in watten gevuld met medelijden,
angst en zelfbevrediging door klagen
maar luisteren deed je niet.
voor eeuwig verbonden vriendschap
tot je niet meer nodig bent
en zo verlaat je mij
en verlaat ik jou.
Ik verbreek de ketens.
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Zaterdag, september 04, 2010 20:01 |
| Wellicht zijn de ketens toch niet zo sterk en de boei niet waterdicht.. jammer als het zo moet gaan Liefs, switi lobi |
|
| karinvangelder: | Zaterdag, september 04, 2010 16:36 |
| ook dit is komen en gaan Marc troost je.. de goede die blijven ! xx liefs Karin |
|
| P.S. de Winter: | Zaterdag, september 04, 2010 14:31 |
| veel succes, op je nieuwe weg | |
| spring-in-het-veld: | Zaterdag, september 04, 2010 09:30 |
| goed zo! liefs, sihv |
|
| Hilly N: | Zaterdag, september 04, 2010 09:15 |
| Jammer, als het zo zou gaan...( las fictie..) Zonnegroet, Hilly |
|
| Innerchild: | Zaterdag, september 04, 2010 08:56 |
| Tja ... zo gaat dat soms in het leven ... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Yellow | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 september 2010 | ||
| Thema's: | ||