Fight to survive
opgevangen door mensen die heel dierbaar voor mij zijn
opgenomen in hun gezin... het voelt zo fijn
maar er komen ook veel nare herinneringen boven
die ik niet wil zien en geloven
het gezinsleven voelt prettiger aan
maar toch wil ik er liever uit weg gaan
het doet pijn
om hier elke dag te zijn
ze bedoelen het allemaal zo goed
en ergens doet het me ook zeker wel goed
ik voel me schuldig dat ik het niet lijk aan te kunnen
terwijl ze het mij zo gunnen
ze doen zo hun best voor mij
en ergens voel ik me wel vrij
maar het verleden achtervolgd me nu dag en nacht
of ik nu huil of lach
opgenomen in hun gezin... het voelt zo fijn
maar er komen ook veel nare herinneringen boven
die ik niet wil zien en geloven
het gezinsleven voelt prettiger aan
maar toch wil ik er liever uit weg gaan
het doet pijn
om hier elke dag te zijn
ze bedoelen het allemaal zo goed
en ergens doet het me ook zeker wel goed
ik voel me schuldig dat ik het niet lijk aan te kunnen
terwijl ze het mij zo gunnen
ze doen zo hun best voor mij
en ergens voel ik me wel vrij
maar het verleden achtervolgd me nu dag en nacht
of ik nu huil of lach
Reacties op dit gedicht
| goldenchild: | Maandag, september 06, 2010 14:10 |
| wat erg lostgirl dat je je zo klote voelt daar! jammer vind ik kun je het niet proberen dan? liefs eddie | |
| P.S. de Winter: | Maandag, september 06, 2010 13:04 |
| eerlijke zegswijze van een problematisch verleden ''ik voel me schuldig dat ik het niet lijk aan te kunnen'' vond ik zeer treffend |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lost Girl | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2010 | ||
| Thema's: | ||