Verborgen liefde
Ik verborg mijn liefde eens
toen ik nog zo jong was
totdat ik het gezoem van een vlieg
niet langer kon verdragen
tot mijn spijt verborg ik de liefde
tot dan dat ik het licht niet meer
kon verdragen
durfde niet naar zijn gezicht te staren
maar liet de herinnering
op elke plaats achter
wanneer ik een wilde bloem zag liegen
kuste ik en zei mijn liefde vaarwel
ik ontmoette hem in een vallei
vol bloeiend groen
waar dauwdruppels het bos parelde
in oceaan blauw
de verloren bries kuste zijn blauwe ogen
de bij kuste en gleed zingend voorbij
een zonnestraal vond zijn passage daar
als een gouden ketting rondom de hals
zo eerlijk
net zo geheim zoals de gouden bij zong
hij lag daar de hele zomer lang
ik verborg liefde in velden en steden
tot de bries mij neersloeg
bijen leken ballades te zingen
en zelfs de stilte vond een toon
om jacht op mij te maken een hele zomer lang
de riedel natuur kon mij niets bewijzen
er was niets anders dan alleen
een geheime liefde
© M
Rani: | Vrijdag, september 10, 2010 16:54 |
Erg mooi! Vooral deze zin:"en zelfs de stilte vond een toon" Erg mooi! |
|
Indy Toma: | Dinsdag, september 07, 2010 21:33 |
Bijzonder fraai en toch mysterieus schrijven. Heel teder verwoord. | |
Quicksilver: | Dinsdag, september 07, 2010 19:52 |
Zo mooi, dit gedicht ontroert me omdat zelf de stilte een toon vond lieve groetknuff van mij xxx |
|
Will Hanssen: | Dinsdag, september 07, 2010 19:34 |
Mooi! | |
remie: | Dinsdag, september 07, 2010 19:26 |
ademloos gelezen.... liefs remie |
|
goldenchild: | Dinsdag, september 07, 2010 16:24 |
zo spannend en mooi beschreven marousia! een waar epos....x eddie | |
Auteur: Marousia | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 07 september 2010 | ||
Thema's: |