De maas
Rustig ben jij vandaag,
Kalm en stil spiegel je mijn refelectie,
Je zegt niks toch voel ik de affectie.
Ik voel jouw koude handen,
die sleuren mij mee,
de stilte in en alles lijkt zo passé.
De zon verzacht mijn zorgen,
en jouw water wiegt mij,
staand aan jou voeten voelik mij eindelijk vrij.
Kalm en stil spiegel je mijn refelectie,
Je zegt niks toch voel ik de affectie.
Ik voel jouw koude handen,
die sleuren mij mee,
de stilte in en alles lijkt zo passé.
De zon verzacht mijn zorgen,
en jouw water wiegt mij,
staand aan jou voeten voelik mij eindelijk vrij.
Reacties op dit gedicht
| overlopende mucho: | Maandag, september 20, 2010 14:26 |
| voellikje:P | |
| lifessosweet: | Maandag, september 20, 2010 14:11 |
| idd het beroerd me... x, |
|
| lifessosweet: | Maandag, september 20, 2010 14:11 |
| pieter christiaan paardenkooper: | Donderdag, september 09, 2010 22:36 |
| water laat een mens niet onberoerd. pcp |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lifessosweet | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 09 september 2010 | ||
| Thema's: | ||