soms sterft een stukje van je ziel.
( voor lianne)
soms sterft er een stukje
van je ziel af
maar dan beginnen de
rozen op een ander plekje
in je ziel
spontaan te bloeien
zodat je weer een
mooie bloesem word
en je de pijn vergeet
Reacties op dit gedicht
| goldenchild: | Vrijdag, september 10, 2010 22:15 |
| haha.......... | |
| entropy: | Vrijdag, september 10, 2010 21:03 |
| Losgeslagen charme. Charmante losgeslagenheid. | |
| _Lieverdje_: | Vrijdag, september 10, 2010 15:14 |
| prachtig Eddie liefs |
|
| switi lobi: | Vrijdag, september 10, 2010 14:34 |
| Dit is erg lief van je Eddie! Liefs, switi lobi |
|
| blomme: | Vrijdag, september 10, 2010 12:20 |
| ach ja, die zieleroerselen, voor mezelf is het allemaal subjectief, speldenprikjes, maar hopelijk heb lianne er wel wat an. het is erg aardig van je eddie. | |
| windwhisper: | Vrijdag, september 10, 2010 11:43 |
| als het verdriet verzacht, groeit er een roos, die heet "ik vergeet je niet" in je hart | |
Over dit gedicht
| Auteur: goldenchild | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 september 2010 | ||
| Thema's: | ||