Mijn zoon
Mijn zoon
Mijn aller liefste
Wat een vertwijfeling,
radeloosheid, onmacht, en neerslachtigheid
Duidelijk te zien in je prachtige ogen,
nu dof van slapeloosheid en verdriet
Niks meer om naar uit te kijken,
doelloos door het leven gaan
Wat is erger voor een moeder ?
Een dood kind, of een kind dat daarna verlangt ?
Ik hoop dat je de tijd neemt dat ook voor jou de zon weer gaat schijnen.
Een gebroken moeder
Mijn aller liefste
Wat een vertwijfeling,
radeloosheid, onmacht, en neerslachtigheid
Duidelijk te zien in je prachtige ogen,
nu dof van slapeloosheid en verdriet
Niks meer om naar uit te kijken,
doelloos door het leven gaan
Wat is erger voor een moeder ?
Een dood kind, of een kind dat daarna verlangt ?
Ik hoop dat je de tijd neemt dat ook voor jou de zon weer gaat schijnen.
Een gebroken moeder
Reacties op dit gedicht
| pieter christiaan paardenkooper: | Vrijdag, september 17, 2010 20:01 |
| sterkte voor jullie beiden! pcp |
|
| switi lobi: | Vrijdag, september 17, 2010 13:23 |
| Ik wens je toe dat dit gebroken gevoel weer heel mag worden en dat zijn ogen weer gaan spreken zoals ze ooit zo stralend deden.. Veel sterkte gewenst, switi lobi |
|
| windwhisper: | Vrijdag, september 17, 2010 09:26 |
| lieve hemel wat schrijnend, ik moest even een keer heel diep slikken sterkte heel veel sterkte kuzzz Cobie met liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mossenit | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2010 | ||
| Thema's: | ||