het laatste zomergras gemaaid
leunen de banken nat tegen de bomen
mist het geklop van specht 't herinneren
aan reigers die in avond steeds dezelfde
bogen spannen; onder hun vleugels
beweegt het land
stil nu 't getjirp van krekels
zelfs wind die van de stammen glijdt
zwijgt waar de herfst zich openplooit
vliegen ooievaars naar 't zuiden;
vrouwen staan tot knieƫn in het water
uit hun handen glijdt het licht.
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 18 september 2010 | ||
Thema's: |