het laatste zomergras gemaaid

                                            leunen de banken nat tegen de bomen

                                            mist het geklop van specht 't herinneren

                                            aan reigers die in avond steeds dezelfde

                                            bogen spannen; onder hun vleugels

                                            beweegt het land

                                            stil nu 't getjirp van krekels

                                            zelfs wind die van de stammen glijdt

                                            zwijgt waar de herfst zich openplooit

                                            vliegen ooievaars naar 't zuiden;

                                            vrouwen staan tot knieën in het water

                                            uit hun handen glijdt het licht.