Gezamenlijk zwijgen.
Gezamenlijk zwijgen.
Iedere dag, keer op keer,
de zelfde slepende voeten
die het zelfde traject doorlopen.
Iedere geschonken dag weer.
Van het kleine vaste plaatsje
aan tafel, of van de luie stoel
naar het toilet.
Rest nog 'n enkel maar,
......dat kleine stukje tafel
en een nauwe ligplaats in bed.
Nergens thuis, rest........
een enkel stukje vertrouwde stek.
Nu, opgenomen in de kamers
van gezamenlijk zwijgen,schreeuwt
onhoorbaar het verlangen,
naar een warme eigen plek.
21-09-2010
www.droomster.nl
Reacties op dit gedicht
| H.J.: | Dinsdag, september 21, 2010 18:16 |
| pijnlijk mooi neergezet. liefs H.J. |
|
| wichinglove: | Dinsdag, september 21, 2010 13:33 |
| mooi verwoord en herkenbaar! | |
| spring-in-het-veld: | Dinsdag, september 21, 2010 09:32 |
| beknellend neergezet.. groetje, sihv |
|
| goldenchild: | Dinsdag, september 21, 2010 08:12 |
| wie is die persoon dan in die kamer? liefs edje | |
| windwhisper: | Dinsdag, september 21, 2010 05:44 |
| lijkt me naar en echt ja eenzaam goed verwoord wat er in zo''n mens om kan gaan lieve groet Cobie kuzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: loes schaap | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 september 2010 | ||
| Thema's: | ||