tja goeie vraag...
altijd als iemand mij
heeft geprobeerd te bellen!
denk ik gelijk altijd!
me moeder! nee me zussen
me broers! zou er iets ergs
gebeurt zijn denk ik dan..
maak me altijd ongerust over
iedereen en niemand...
later blijkt dat er niets
aan de hand was..
maar toch elke keer weer
die angst en onzekerheid!
zou er iets ergs gebeurt zijn!
tja waarom denk ik zo?
goeie vraag....
Reacties op dit gedicht
| _Lieverdje_: | Woensdag, september 22, 2010 19:07 |
| overbezordg zijn is niet goed maar laatst reageerde zoon niet op een bericht en was ik echt wel ongerust hij had echter mijn bericht niet gehoord toch heeft mijn bezorgdheid een reden liefs |
|
| pieter christiaan paardenkooper: | Woensdag, september 22, 2010 17:17 |
| misschien ooit zoiets mee gemaakt? pcp |
|
| mucho*s blaaskaars: | Woensdag, september 22, 2010 16:49 |
| dat klinkt niet best golddigger opnemen!!! aaaaah, neee toch niet weer tatu tatu tatu het zal toch niet! de telefoon gaat jajaja, toch niet weer iedereen!:D |
|
| Flyingaround: | Woensdag, september 22, 2010 16:46 |
| Je hebt al die mensen heel graag... daarom dat je bang bent om ze kwijt te geraken... Kwestie van bezorgdheid zoals "windhisper" zei :) ''t leven is mooi maar we kunnen ons oneindig veel vragen stellen... die helaas onbeantwoord blijven. Lieve kus |
|
| windwhisper: | Woensdag, september 22, 2010 15:52 |
| je bent bezorgd | |
Over dit gedicht
| Auteur: goldenchild | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2010 | ||
| Thema's: | ||