statig...
met je ranke barst
reik je naar de hemel
je staat er zo statig
en recht
met af en toe
vertakkingen krom
zoek je naar 't licht
en de lucht
met je wilde haardos
van rode groene gele bladeren
voel je 't einde naderen
van de herfst...
Reacties op dit gedicht
| zomerkind: | Maandag, oktober 18, 2010 11:32 |
| maar de herfst is pas beonnen regina:) gr edje | |
| Peter van Tiel: | Dinsdag, oktober 12, 2010 14:33 |
| De natuur is uniek. Zo''n oude statige eik, waar je vol bewondering naar kijkt, laat bij jou toch een enorme indruk achter. Mooi verwoord dit! Veel liefs uit Tiel van, Peter. |
|
| Hilly N: | Woensdag, september 29, 2010 23:27 |
| Wat een mooi gedicht. Herfstgroet, Hilly |
|
| nana: | Vrijdag, september 24, 2010 21:33 |
| bomen...hmmm...ik hou van ze zie het ook voor me mooi! |
|
| switi lobi: | Vrijdag, september 24, 2010 16:58 |
| Prachtig! Liefs, switi lobi |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, september 24, 2010 13:28 |
| zie het voor me heel mooi gr.janny |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~MeLoDy~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 24 september 2010 | ||
| Thema's: | ||