Lichtpuntjes
Lichtpuntjes
Er waren mooie tijden bij
In mijn verrotte leven
Jaren van geluk met mensen
Om wie ik heb gegeven
Tijden dat de zon zo vrolijk scheen
En warmte gaf als jij
Tot je onder ging, verdween
Verzadigd was van mij
Er waren dagen bij
Nutteloze dagen
Waarop ik wist, niets wordt beter
Waar alles tegenzat
Niets lukte, voor geen meter
Dat ik, die jou aanbad
Weggemoffeld werd
Geveegd onder de mat
Er waren dromen bij
Mooie dromen
Waarin wij op zwoele plekken komen
O zo mooi maar irreeel
Waar ik je terug kon dromen
Jou eens niet verveel
Er was een tijd
Een nare tijd
Dat ik vervloekte
Dat ik jou liet in mijn leven
Die tijd is nu voorbij
Wat mooi is, is gebleven
Reacties op dit gedicht
| liever mucho: | Woensdag, oktober 13, 2010 15:03 |
| ja, goed geschreven even een lichtpuntje in het woordgebral zo levensecht dat ik het er koud van krijg heb ik weer!:S |
|
| Yellow : | Woensdag, september 29, 2010 11:26 |
| gelukkig hou je de mooie herinneringen bij, groet | |
| Mady: | Woensdag, september 29, 2010 10:10 |
| Heel mooie tekst,en zo herkenbaar. Gekwetst achterblijven is heel moeilijk te verwerken. Daar kan ik over meespreken. Dankjewel Henk |
|
| windwhisper: | Woensdag, september 29, 2010 06:21 |
| met de juiste melodie, wordt het vast een heerlijk lied ik vind de tekst levensecht lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Henk Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 september 2010 | ||
| Thema's: | ||