Moeders handen.
Moeders handen
Stil en bijna onbewogen
liggen de handen in je schoot.
Lelieblanke, slanke vingers
met nagels natuurlijk rozerood.
Een vinger, bekleed met een
smalle gouden ring.
Symbool van een belofte, het
huwelijk een kostbare herinnering.
Soms even in beweging,
zoals een zachte streek
door je dunne grijze haar.
In onnadenkend gedachten spel
glijden, je smalle vingers
weer gelaten in elkaar.
08-04-2010
Reacties op dit gedicht
| Peter van Tiel: | Woensdag, oktober 13, 2010 23:07 |
| Heel herkenbaar voor mij. Ik zie mijn moeder weer voor me, ze werd 93 jaar en is rustig ingeslapen. Bedankt voor de herinnering. Slaap lekker. Liefs, Peter. |
|
| Quicksilver: | Woensdag, oktober 13, 2010 20:10 |
| o wat had ik graag nog een keer voor even mijn moeder haar handen willen vasthouden, als ik dit mooi gevoelige gedicht lees. liefs,dicky |
|
| switi lobi: | Vrijdag, oktober 08, 2010 23:42 |
| Bijzonder mooie handen.. zo lief. Liefs, switi lobi |
|
| karinvangelder: | Vrijdag, oktober 08, 2010 20:44 |
| heel lief Loes deze handen , zij zeggen zoveel he ? liefs x Karin |
|
| windwhisper: | Vrijdag, oktober 08, 2010 18:05 |
| heerlijk beeld schets je hier, een schilderij aan woorden in volle pracht en kracht "moeders handen" wat en wie houden ze niet vast... een toppertje met liefde lieve groet Cobie kuzzz fijne avond Loes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: loes schaap | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 08 oktober 2010 | ||
| Thema's: | ||