lot...
Lot…
De dagen van lang geleden, laat ze ons eerdere tijden noemen.
Veilig weg, alsof ze nooit hebben bestaan, opgeborgen,
verdreven uit het zonlicht, dood en begraven.
Ongrijpbaar, tot meerdere gedachten ze weer naar boven brengen.
Vervlogen uren die het minstens verdienen om eenmaal bij naam
en daad te worden getoond, gekroond tot herinnering
die het verlies van hun zinloosheid niet kan verdragen.
Alsof gisteren door een nieuwe dag wordt bedrogen
zo kijk ik naar het verleden, stil en ingetogen met enkel
nog de wijsheid dat men nooit zijn bestemming kan ontlopen…
esteban 9 oktober 2010
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, januari 18, 2015 23:25 |
| Prachtig schrijven..bijzonder goed Liefs |
|
| purpleprinces: | Dinsdag, november 02, 2010 19:26 |
| Je hebt het lot in eigen handen zeggen zee....(a) Maar ik denk dat je niet altijd kan kiezen, maar ALS je kiest kies het goede pad:heartbounce: |
|
| M-Rose: | Zondag, oktober 10, 2010 16:29 |
| ja Estebantje je kan geen dobbelsteentjes werpen over het lot tkomt wel ok ist daar warm in O STEND??? vandaag volg mr je nieuwe be-stemming liefs aan jou |
|
| Jacky Van den Berghe: | Zondag, oktober 10, 2010 03:07 |
| Je bestemming kan niet anders dan goed zijn, want anders was het je bestemming niet! Beste groetje, Jacky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 09 oktober 2010 | ||
| Thema's: | ||