een kind...
wat ons is overkomen
wil je niet van dromen
je zit opgesloten in een kamer op zolder
de buren horen na uren eindelijk t gebolder
je voelt er is iets niet pluis
dat klopte dus onze ouders waren niet thuis
gelukkig waren we niet ziek
maar alle buren in paniek
de deur werd door politie met geweld geforceerd
4 kleine kinderen door verdriet verscheurd en weggeteerd
we werden verschoond,gewassen en gekleed
kregen te eten dat was wat ons goed deed
langs oma gegaan,die niets wist en deed
tot de politie ons uiteindelijk naar een tehuis reed
daar werd uiteindelijk na paar jaar
t gezin uitelkaar getrokken ow ,
hoe naar
je kunt zoiets niet geloven maar tis heus waar
je hebt een warm dak boven je hoofd
maar bent wel van t gezinsleven beroofd
goede tijden en slechte tijden
t zijn de kids die er onder lijden
wil je niet van dromen
je zit opgesloten in een kamer op zolder
de buren horen na uren eindelijk t gebolder
je voelt er is iets niet pluis
dat klopte dus onze ouders waren niet thuis
gelukkig waren we niet ziek
maar alle buren in paniek
de deur werd door politie met geweld geforceerd
4 kleine kinderen door verdriet verscheurd en weggeteerd
we werden verschoond,gewassen en gekleed
kregen te eten dat was wat ons goed deed
langs oma gegaan,die niets wist en deed
tot de politie ons uiteindelijk naar een tehuis reed
daar werd uiteindelijk na paar jaar
t gezin uitelkaar getrokken ow ,
hoe naar
je kunt zoiets niet geloven maar tis heus waar
je hebt een warm dak boven je hoofd
maar bent wel van t gezinsleven beroofd
goede tijden en slechte tijden
t zijn de kids die er onder lijden
als je een kind bent,dus onvolwassen
denken de grote mensen je te kunnen jonassen en judassen
het is geen droom maar werkelijkheid
gelukkig is dit nu verleden tijd
je kan nergens naar weg vluchten
en ze blijven je tuchten
je bent ziek,word gedwongen te eten
je kots t uit,ze stoppen je neus dicht en zeggen opnieuw vreten
dezelfde avond beland je in ziekenhuis
niemand weet wat je hebt,dit voelt niet pluis
maar alles is beter dan dat tehuis
je ligt er 3 maanden zonder te weten wat je mankeert
je word ontslagen en hebt t lopen verleerd
door alle prikken die ze zo fijn weten te mikken
bleek een kinderziekte te zijn
alleen de rolstoel was niet fijn
met wilskracht en doorzetten leerde ik weer lopen
dit gun ik niemand, maar de wereld ging weer voor mij open
©tenderness
Reacties op dit gedicht
| pieter christiaan paardenkooper: | Vrijdag, oktober 15, 2010 21:54 |
| heftig hoor wat je meegemaakt hebt, sterkte in alle dingen. pcp |
|
| switi lobi: | Vrijdag, oktober 15, 2010 16:15 |
| Jemig tender, middeleeuwse toestanden zijn er welhaast niets bij.. gelukkig is je nu een betere wereld ten deel gevallen. Liefs, switi lobi |
|
| tender: | Vrijdag, oktober 15, 2010 11:48 |
| ooo edje maar t licht heb ik al vaker gezien hoor -) | |
| zomerkind: | Vrijdag, oktober 15, 2010 10:55 |
| nou blij dat je weer het licht hebt gezien tender:) gr edje | |
| youkie: | Vrijdag, oktober 15, 2010 10:42 |
| ik wens je veel moed liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: tender | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2010 | ||
| Thema's: | ||