Dit zwijgen
...
Mijn zwijgen, het niet
mijn schrijven
stemt mij droef, en doet
mij zeer
Mijn hand, eens
de moeder van zin en
weidse woorden,
nu- een graf, een grof gevaar
Niets in mij rijmt
meer, niet mijn hart, niet
mijn wandel, niet
het voortduren van mijn leven
Mijn oog, mijn borst
mijn oor, mijn bot
o- zij breken, zij bonzen
zij blinden! en, zij doven
Tot niets mijn lijf
nog tekst noch taal
bevatten zal
zo vreet- dit zwijgen mij
F.
Mijn zwijgen, het niet
mijn schrijven
stemt mij droef, en doet
mij zeer
Mijn hand, eens
de moeder van zin en
weidse woorden,
nu- een graf, een grof gevaar
Niets in mij rijmt
meer, niet mijn hart, niet
mijn wandel, niet
het voortduren van mijn leven
Mijn oog, mijn borst
mijn oor, mijn bot
o- zij breken, zij bonzen
zij blinden! en, zij doven
Tot niets mijn lijf
nog tekst noch taal
bevatten zal
zo vreet- dit zwijgen mij
F.
Reacties op dit gedicht
| Es: | Maandag, oktober 18, 2010 15:43 |
| Laat dit alleen maar Poëzie zijn in zijn puurste vorm, zonder enige vorm van autobiografie... Zachte lippen. |
|
| switi lobi: | Zondag, oktober 17, 2010 13:02 |
| Dit zwijgen is alleszeggend. Mooi! switi lobi |
|
| windwhisper: | Zondag, oktober 17, 2010 12:48 |
| jua zo intens dat ook ik stil val lieve groet Cobie |
|
| trucker klaas: | Zondag, oktober 17, 2010 11:24 |
| word er stil van :( sterke poezie ,klaas |
|
| Adelaar: | Zondag, oktober 17, 2010 10:31 |
| Heftig! Een enorm drama in een paar woorden, rakend neergezet. pff xxx Ruudje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2010 | ||
| Thema's: | ||