Stenengericht
Zolang jij mij niet achterlaat
ik niet ontsnappen kan in de lucht
zijn wij elkaar en op de vlucht
Jij bent aarde en ik het vuur en toch
mag ik niet blijven, zoals het water
zich naar warmte en verdamping richt
Wij ontmoeten elkaar in de eeuwige sneeuw
op het dak van de wereld zo hoog
ontstaan uit bodemzee en vals gerucht
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Donderdag, oktober 21, 2010 16:28 |
| bijzonder mooi diepzinnig geschreven liefs,dicky |
|
| esteban.: | Donderdag, oktober 21, 2010 15:07 |
| Zoals bij zoveel van uw gedichten, overvalt mij het gevoel van meemoedige melancholie... knap, liefs esteban |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 21 oktober 2010 | ||
| Thema's: | ||