angstige prentmomenten

mijn vragen hadden mij al langer in de gaten
ik kon geen stap verzetten
of ze zaten weer lang en breeduit
stommetje te spelen met wie anders dan ik
geef toch eens een fatsoenlijk antwoord
wurgden mijn eigen handen
in een laatste pogen mijn gedachten
tot woorden te brengen
snugger als ik was, gaf ik totaal geen sjoege
moet je niet bij mij zijn, dan ben je op
het adres werd doorgekrast
zonder nette envelop werd ik in een busje gegooid
zak als ik was, werd het me even zwart
zie maar waar je nu weer uit komt
laat me raden; klapperde even en trok verder dicht

Geschreven door

mucho

Reacties op dit gedicht

mucho vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Odypody:	Vrijdag, oktober 22, 2010 22:59
Post na taal?

info@dwaallicht66:	Vrijdag, oktober 22, 2010 22:12
Heel apart verwoord :) Liefs

ela:	Vrijdag, oktober 22, 2010 13:33
Al begrijp ik niet geheel wat je bedoelt, toch lees ik het geboeid verder en denk dan, hij heeft ons weeral liggen. ela

windwhisper:	Vrijdag, oktober 22, 2010 10:34
ja weer gelezen hoe komt het toch dat je me zo boeit .... lieve groet Cobie kuzzz Goede morgen berichtje aan Mucho

Over dit gedicht

Auteur: mucho
Gecontroleerd door: maneschijn
Gepubliceerd op: 22 oktober 2010
Thema's: [Verhuizing] [Verhalen] [Onzekerheid]