Tegenwoordig,
nu ik hier ben
waar ik niet hoor te zijn
en jij daar
waar ik wil zijn.
Spreek ik je niet meer
ik zie je niet meer
ik hoor je stem niet meer
ik voel niets meer.

steeds meer verlang ik
naar die momenten
waarop we elkaar zagen
tijdens de lessen door
in de pauzes.
tijdens onze les.
wanneer je ging voetballen
en ik naar je keek


ik mis je
en ik kan het niet zeggen
maar je weet dat het zo is
en ook ik weet
dat jij me mist
je mist het meisje
dat altijd naast je zat
en je hielp
wanneer je haar nodig had
ik was degene die er was
toen was ik er.

mensen zien mij
als een persoon
die sterk in haar schoenen staat
schijn bedriegt.
bij elk moment
dat wij chatten
krijg ik weer vlinders
ik word weer
net als hoe ik hoor te zijn
jong, verliefd, onvolwassen
samen met jou.

Ik praat er niet over
niet over vroeger
niet over jou
maar elke dag denk ik aan je
wanneer ik op sta
zie ik een dag tegemoet
zonder jou erin
en lessen zonder onderbrekingen
stiekem 's nachts huil ik mezelf in slaap.
wanneer niemand anders me kan zien
wanneer niemand het horen kan
want ze willen het niet zien.
ze willen niet dat ik je mis
dat ik dagelijks wacht
tot je online komt
en mij mijn dagelijkse
geluk komt brengen
door lieve woordjes te zeggen
op jou droge manier

en ondanks dat ik het nooit zeg en jij het toch weet
ik mis je.