Uren staar ik naar de deur,
Die jij dichtgooide zonder geluid.
Eenzaamheid neemt me langzaam over.
Gedachten kruipen onder mijn huid.
Zoveel gezegd maar weinig gesproken,
Is dit hoe jij ons einde ziet?
Hoe kan zoveel liefde omslaan,
In lege woede en verdriet?
Verdronken in zelfmedelijden,
Staar ik uit het beslagen raam.
Geluiden hoor ik allang niet meer,
Ik dagdroom alleen nog maar je naam.
Quicksilver: | Zaterdag, november 13, 2010 20:36 |
tjee zie pas te laat dat ik hier al op had gereageerd, nu ja beter 2x dan geen keer, toch:) |
|
Quicksilver: | Zaterdag, november 13, 2010 20:35 |
de eenzaamheid goed verwoord in een gedicht, voor mij is ie geslaagd hoor! veel succes maar weer liefs,dicky |
|
[zwarte engel]: | Zaterdag, november 13, 2010 09:25 |
respect! | |
Allysson: | Donderdag, november 11, 2010 18:49 |
hoop niet dat dit realiteit is voor je. wel erg mooi verwoord zeg dit verdriet! en idd die laatste strofe is ongelooflijk sterk, hoop dat t langzaamaan ook meer wordt dan alleen dagdromen ;) suc7 |
|
Bosdruifke: | Donderdag, november 11, 2010 16:15 |
Mooie weer:) Jammer van ''t metrum in regel 10, voor de rest is vooral die laatste strofe sterk, zoals ''t hoort :) Succes! | |
pantarhei: | Donderdag, november 11, 2010 13:28 |
Wow ! Succes. pantarhei |
|
Rani: | Donderdag, november 11, 2010 12:37 |
Succes met de GS | |
Quicksilver: | Donderdag, november 11, 2010 11:44 |
ja als het alleen nog maar op dagdromen aankomt, en geen realiteit van liefde, leest dat droevig! Maar niettemin prachtig geschreven veel succes gewenst liefs,dicky |
|
Li Anne: | Donderdag, november 11, 2010 11:36 |
succes | |
Quando: | Donderdag, november 11, 2010 11:19 |
Veel succes weer deze week!! |
|
Peter van Tiel: | Donderdag, november 11, 2010 11:14 |
Na je vorige gedicht gelezen te hebben moet dit fictie zijn. Dat hoop ik wel voor je. Liefs, Peter. |
|
Auteur: one for the road | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 11 november 2010 | ||
Thema's: |