ach mijn kind
soms denk ik aan de dagen
van verdriet en zo veel pijn
dan is de pijn niet te verdragen
en denk ik waar zo mijn kind nu tog zijn
dan kijk ik doelloos in het rond
en denk ik even terug
dan zie ik toen ik voor het eerst bij jou wiegje stond
wat ging die tijd toen tog vlug
je groeide op zonder angst en zonder pijn
veel warmte en liefde heb ik jou gegeven
ach mijn kind je bent nog veel te klein
om nu al zonder moeder te leven
ooit komt de dag dat wij weer samen zijn
laat me zeggen dat ik van je hou
kind jij bent mijn nummer een
al mijn liefde geef ik tog allen aan jou
maar tog ben je niet om me heen
ik blijf voor je vechten
zo als elke moeder dat zou doen
ik heb tog ook nog mijn rechten
ik wil de tijd terug van toen.
ach mijn kind huil maar niet
ooit komt de dag dat we samen zijn
als ik jou zo zie huile doet dat me zn verdriet
dan verscheurd me hart van zo veel pijn
Reacties op dit gedicht
| Mady: | Donderdag, november 11, 2010 17:16 |
| Heel veel strkte en hopelijk komt alles goed en kunnen jullie voor altijd samenblijven, liefs |
|
| takke mucho: | Donderdag, november 11, 2010 16:47 |
| wat een leed hoop dat het goed komt uiteindelijk sterkte |
|
| youkie: | Donderdag, november 11, 2010 15:04 |
| veel sterkte liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: annie bakker | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 11 november 2010 | ||
| Thema's: | ||