Landschap.

Het landschap achter mij versmolten
tot soms herinneringen droef en vaag
met daarin blijde hoogtepunten
is niet herkenbaar in dat van vandaag.

Het zichttoneel heeft andere coulissen
het trektouw is veranderd in een tere knop
computer gestuurd in haar omlijsting
één drukje roept de beelden kleurvol op.

De straten vroeger leeg om in te spelen
zijn nu versperd met auto’s rijen dik
het ritme toont vertraagd en onbehouwen
als ik het afweeg tegen ’t huidig ogenblik.

St. Nicolaas van toen toont nu oubollig
thans draven Pieten mee als acrobaat
is d’oude schimmel ras vervangen
door auto’s . Oud bleef slechts zijn gewaad.

Is er geen tijd meer voor dat praatje
op ’t bankje ’s avonds voor de deur
vertoont het landschap een voortdurend rennen
jachtende mensen met hoogrode kleur.

Somtijds verlang ik naar dat oude landschap
zandpaden zonder koude asfaltlaag
nog aandacht voor elkaar en ook geen files
een dag die langer leek dan van vandaag.

Dan sta ik stil , dit nieuwe landschap
heeft haar bekoring nu ook ied’re dag
toen ik plots aandacht kreeg voor al haar volheid
ik in het nieuw het oude weer terug zag.
th.