Begrijp mij zonder woorden
Begrijp me zonder woorden
Ik voel me als een cliënt met afasie
Ik weet het wel, maar toch ook nie
Ik wil wat vertellen maar het komt er niet uit
Ik kan het wel bedenken, maar dat helpt geen fluit
Als alles in mijn hoofd zit, word ik zo moe
Uiteindelijk als ik dan mijn mond open doe
Dan helpt het niks, nee het helpt geen zier
Ik wil het wel, maar ik vind geen manier
Er staat een bordje boven je hoofd
Of je het nu wel of niet gelooft
Er staat op geschreven: en ikke dan?
Ga je nog naar mij luisteren man??
Één voor één kwamen ze bij me langs
Daarvoor sta ik blijkbaar eersterangs
Ik heb twee oren die naar ze luisteren
Naar alle dingen die ze fluisteren
Soms zijn ze in tranen, maar niet altijd
Toch is het voor mij duidelijk, men lijdt
Hoe ik me dan voel dat doet er niet toe
Ik ben er voor hen, zelfs al ben ik doodmoe
Ik probeer te troosten, sla een arm om hen heen
Intussen ben ik ongelukkig en voel me alleen
Uitleggen en praten, ja dat wil ik graag
Het enige wat ik krijg is pijn in mijn maag
Als dan alles in mijn hoofd zit, wordt ik zo moe
Uiteindelijk als ik durf en mijn mond open doe
Dan helpt het niks, nee het helpt geen zier
Ik wil het wel, maar ik vind geen manier
Wil je mij begrijpen? Doe dan goed je best
Stel vragen aan mij, niet alleen aan de rest
Luister naar mij zoals ik luister naar jou
Sla een arm om me heen, want ik rouw!
Ik voel me als een cliënt met afasie
Ik weet het wel, maar toch ook nie
Ik wil wat vertellen maar het komt er niet uit
Ik kan het wel bedenken, maar dat helpt geen fluit
Als alles in mijn hoofd zit, word ik zo moe
Uiteindelijk als ik dan mijn mond open doe
Dan helpt het niks, nee het helpt geen zier
Ik wil het wel, maar ik vind geen manier
Er staat een bordje boven je hoofd
Of je het nu wel of niet gelooft
Er staat op geschreven: en ikke dan?
Ga je nog naar mij luisteren man??
Één voor één kwamen ze bij me langs
Daarvoor sta ik blijkbaar eersterangs
Ik heb twee oren die naar ze luisteren
Naar alle dingen die ze fluisteren
Soms zijn ze in tranen, maar niet altijd
Toch is het voor mij duidelijk, men lijdt
Hoe ik me dan voel dat doet er niet toe
Ik ben er voor hen, zelfs al ben ik doodmoe
Ik probeer te troosten, sla een arm om hen heen
Intussen ben ik ongelukkig en voel me alleen
Uitleggen en praten, ja dat wil ik graag
Het enige wat ik krijg is pijn in mijn maag
Als dan alles in mijn hoofd zit, wordt ik zo moe
Uiteindelijk als ik durf en mijn mond open doe
Dan helpt het niks, nee het helpt geen zier
Ik wil het wel, maar ik vind geen manier
Wil je mij begrijpen? Doe dan goed je best
Stel vragen aan mij, niet alleen aan de rest
Luister naar mij zoals ik luister naar jou
Sla een arm om me heen, want ik rouw!
Reacties op dit gedicht
| Appelmoes: | Dinsdag, december 07, 2010 01:26 |
| ik wist niet dat daar een woord voor bestond.. ik dacht altijd dat het gewoon iets was mooi geschreven:) |
|
| annie29: | Maandag, november 29, 2010 10:02 |
| Mooi geschreven. Heel duidelijk. Nobel om anderen te willen helpen maar vergeet vooral je zelf niet. Ook al is dat soms moeilijk. | |
| Lolaleen: | Vrijdag, november 26, 2010 15:15 |
| Bedankt voor je reactie! Ik heb zelf geen afasie, maar ik loop stage in een revalidatiecentrum waar ik met mensen te maken heb die afasie hebben. De eerste keer dat ik contact had met een revalidant met afasie lag die in tranen, omdat hij er niet uitkwam. Ik herkende de emotie bij mezelf, omdat ik ook vaak dingen wil zeggen, maar er dan niet uitkom. Vandaar de vergelijking met iemand die afasie heeft. |
|
| entropy: | Donderdag, november 25, 2010 22:38 |
| Heb in een groep gewoond met een vrouw met afasie. Kon moeilijk contact maken met haar. Eigenlijk begrijp ik het door dit gedicht wat beter. Heb je zelf afasie? xxx | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lolaleen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 november 2010 | ||
| Thema's: | ||