Daklozen
Daklozen,
hebben ze daar zelf voor gekozen?
Meestal niet,
en gaan ze gebukt onder hun verdriet.
Jaren hebben ze het soms goed gehad.
Tot er iets ergs gebeurde,
toen moesten ze uit hun flat.
Je ziet ze staan aan elk station.
Te wachten op een goede ziel,
die langskomt van het perron.
De meesten lopen hen voorbij,
ze zijn allen gehaast en lopen netjes op een rij.
Ik denk dan vaak,
moest mij dit nu overkomen.
Ik zou er zelfs niet over willen dromen.
Wat is er erger in je leven?
Als je alles waar je hard hebt voor gewerkt,
op moet geven.
Je vrouw en kinderen lieten je in de steek.
Je bent nog de helft van vroeger,
en oogt ontzettend bleek.
Nu is het winter,
en sta je in de bijtende kou.
Niemand die ooit nog tegen je zegt,
ik hou van jou.
Hoe graag ik je ook zou willen helpen,
ik kan jouw verdriet niet dempen.
Ik geef je iets warms en een lief woord,
En jij gaat met je triestige leven,
stilletjes voort.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, december 02, 2010 23:10 |
| wie niet materieel delend te helpen is, weet zich minder gemist met een enkel ooit waar genomen gebaar. hans |
|
| youkie: | Donderdag, december 02, 2010 13:51 |
| ja veel kunnen we er niet aan doen maar het is trist om zoiets mee te maken blij nog iets te lezen van u dikke kus |
|
| Quicksilver: | Donderdag, december 02, 2010 13:51 |
| Heb een zwak hart voor de zwervers, heb veel voor ze gedaan, gelukkig zijn er nu veel tehuizen waar ze met liefde worden opgevangen. En echt ze hoeven niet in de winterkou te overnachten. En waar een wil is, is een weg. Maar er zijn ook sommige die echt niet willen. Heel goed geschreven lieve groet dicky |
|
| ela: | Donderdag, december 02, 2010 12:53 |
| Dakloos is het schilderij der wanhoop. ela |
|
| one for the road: | Donderdag, december 02, 2010 12:22 |
| triest ja die dakloze mensen. xxx |
|
| zomerkind: | Donderdag, december 02, 2010 11:38 |
| ja zwerver zijn is niet alles maar ze kiezen er vaak zelf voor marleentje:) liefs edje | |
| windwhisper: | Donderdag, december 02, 2010 11:37 |
| tja daklozen een verhaal op zich, ik heb er als vrijwilligster menig uurtje ingestoken, voor een bakkie koffie een babbel en wat aandacht, soms willen ze dus echt niet geholpen worden dan kun je alleen maar luisteren, Gelukkig kunnen ze op heel veel plaatsen terecht en is er een warme maaltijd en opvang voor de nacht lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mady | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 02 december 2010 | ||
| Thema's: | ||