Lot
Lot
zij kreunt
tot sterven
toe
moet ik nu weer
door dat diepe
zwarte dal
waarvan
ik alle paden
ken
Reacties op dit gedicht
| lejaeghere rudi: | Donderdag, mei 02, 2002 13:19 |
| Inderdaad het lot, maar ook grote moed, om telkens weer die strijd te voeren. Groeten. Rudi. | |
| Hanneke Eirinn: | Donderdag, mei 02, 2002 12:34 |
| heel goed Laurens.. | |
| Lieverdje (de enige echte): | Donderdag, mei 02, 2002 11:13 |
| tjonge... Lieverdje xxx |
|
| Margaritha: | Donderdag, mei 02, 2002 09:32 |
| mooi omschreven | |
| free: | Donderdag, mei 02, 2002 08:05 |
| mmmmmmooi.....!! die korte impressies van jou om te zoenen liefs free |
|
| waterval: | Donderdag, mei 02, 2002 01:47 |
| helaas is er nog steeds onvoldoende pijnbestrijding... | |
| arie: | Donderdag, mei 02, 2002 00:44 |
| Ze klom omhoog zag het licht en leefde verder.. |
|
| Gerda Prins: | Donderdag, mei 02, 2002 00:25 |
| mischien heeft ze het verkeerde pad betreden....... Groetje Gerda Prins |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 02 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||