uiltjesknap en witgoed

wilde ook wel eens wat op me verstilde bord
zeker meer dan dit wiebelende kierewietseitje
alles was aan haar melkovergoten, dus koeievers
gedachten vlogen steeds kloppend, sneller
tussen ons werd gelikt; tijd verzegeld per post
anders was ze en dan anders, en omgedraaid
de diepvriezende keek reikhalzend naar de dooie
knapte iets tussen ons, wat we niet goed wisten
hoe te bedraden; dus zochten we eigen menutjes

Geschreven door

mucho

Reacties op dit gedicht

mucho vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Peter van Tiel:	Zondag, december 12, 2010 11:39
En een eigen tafeltje, dan kun je elkaar niet tegen de schenen schoppen. Fijne zondag. Peter.

switi lobi:	Zaterdag, december 11, 2010 23:00
die werken het best..

Over dit gedicht

Auteur: mucho
Gecontroleerd door: Marina
Gepubliceerd op: 11 december 2010
Thema's: [Bewondering] [Genegenheid] [Eten]