Even van je leven ontvluchte
Weg van al die geruchte
Dat deed ik bijna 6 jaar lang
En op het laatst was ik gewoon bang
Dus ik begon met chatten, En uitgaan
Maar je komt er dan alleen maar meer alleen voor te staan
Niet genoeg kunnen krijgen van een man
Want al snel had ik er genoeg van
van alles willen onder komen
De goeie en de slechte beslissingen genomen
Maar elke keer kom je er boven op
Want in je is een rem die zegt stop
Niet verdrinken in je verdriet
Niet te veel lachen maar het verdeelen zodat je het elke dag ziet
Het zonnestraaltje zijn
Niet meer denken aan je verleeden vol pijn
Ja dat lijkt mij het perfecte leven
Elke dag wat meer van jezelf kunnen geven
Mensen met open warme liefdevolle armen ontvangen
Niet te veel meer van mensen verlangen
Voor ze klaar staan
En mensen die het nodig hebben die in je armen sluiten en nooit meer laten gaan
Mensen die zichzelf wat aan doen
Gewoon vast houden en verwennen met een zoen
Ze liefde geven
Zodat ze misschien weer nut zien in hun leven
maar ook mensen kunnen los laten
En ze kunnen verlaaten
Dat lijkt me hard
En verward
Eerst ze aandacht schenken
En dan los laten ze zullen wel niet denken
Ja dat wil ik doen ooit
Mensen liefdelijk ontvangen in mijn armen en los laten? dat NOOIT