bijna oudjaar
zo ver in het jaar zijn wij al
donkere vermoeidheid breekt
reuk van koude as, diep in de nacht
zit ik en drink mij lazarus
probeer elk gebeuren te plaatsen;
voor elk gerucht een ander glas
ik gis het lijden, raad beroepen
ben uitgelaten, moe bij ’t ontwaken
hoor ik mijn adem niet als zacht gezoem
verdrink te midden zeeën angst
praat enkel nog over liefde
zo ver in het jaar is het donker
en volop winter.
sunset 27-12-2010
Reacties op dit gedicht
| poison: | Maandag, december 27, 2010 16:54 |
| ontroerend mooi geschreven! al tijden niet meer gedicht op gedichtenfreaks maar je gedichten zijn me bijgebleven! liefs, |
|
| verhavert: | Maandag, december 27, 2010 15:57 |
| vol emotie lieve ingo dikke knuffel martine |
|
| ela: | Maandag, december 27, 2010 12:12 |
| Een jaaroverzicht is een zwaar drukkende gedachte. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2010 | ||
| Thema's: | ||