Mijn ogen zijn nu pas geopend,
terwijl ik mijn hart voor jou heb gesloten,
Toch, blijf ik het moeilijk vinden,
en denk ik aan de momenten dat ik van je heb genoten,

De slechte momenten overheersen de goede,
en het verdriet doet hetzelfde bij woede,
En toch blijft het gevoel, dat mij zo zeer stoort,
het gevoel, dat je gewoon bij mij hoort,

Ik wil je niet terug,
maar ik wil je ook niet laten gaan,
Ik wil de deur voor jou sluiten,
of wil ik de deur toch op een kiertje laten staan?

'T doet me pijn, dat ik je met iemand anders zie,
nog jong, onvolwassen, verlegentype dat maar zwijgt,
misschien dat het een bewuste keuze was,
zo voel je je misschien minder bedreigd?

Mijn hoofd word moe van al die onbeantwoorde vragen,
ik vul ze zelf steeds opnieuw in, soms een aangepaste versie,
Ik accepteer het dan,
tot ik hem de volgende keer weer 's zie,