Nu.
Hier sta ik op de
rand van nieuw bezinnen
althans dat voelt zo aan bij ’t jaarbegin
het is niet anders
dan de dag van gister
doch ’t denkpatroon is start met blijde zin.
De eerste kennis
is al overleden
realiteit toont dat de wereld verder leeft
of dat juist weer
zoveel wordt afgebroken
een wereld die veel neemt , veel geeft.
Die tijdelijkheid
die allen is geboden
hoe rangschik je de tijd die jou gegeven is
toont zo het weten
van een niet beheersen
je zorg , verdriet ….een brokje ergernis ?
Of gloort er in die
tijd van zoveel jaren
iets van bestemming van een zekerheid
dat in dit al
iets ligt gegrondvest
dat God bewaard heeft tot bepaalde tijd.
Dat aan de einder
van u en mijn leven
Gods beloofde heil ons wacht , ontvangt?
Glijdt zo de richting
van nul jaren tot zo’n tachtig
gestaag naar waar het geloof echt naar verlangt?
Ik sta hier heden
tussen toekomst en verleden
de weg naar ’t einddoel is nog onbekend
maar ik mag weten
en met u geloven
dat hij de steven naar Zijn Grootheid wendt.
th.