jij
aan ‘t wrijfvlak van mijn voetzolen
blijft op lange wandelingen
jouw lachen in ‘t voorbijgaan hangen
open je dijken van mijn binnenzee
bevloeit uitgedroogde oevers;
jouw stem ankert voor altijd in mijn buik
als in augustuszomer
leg je zonnebloemen op mijn borst
door bonte kleine zwaluwen
die uit je ogen fladderen;
in mijn mond mij voeren
wanneer een stroom
niet meer vol staat
verzamel ik aren
van geoogste akkers.
sunset 20-01-2011
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Donderdag, januari 20, 2011 22:49 |
| Wat is dit mooi geschreven Ingo! Lieve groet, dicky |
|
| youkie: | Donderdag, januari 20, 2011 07:42 |
| goede morgen elke dag is er wel een rede om gelukkig te zijn fijne dag liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2011 | ||
| Thema's: | ||